Siostry i Bracia!
Patrząc na żłóbek, po raz kolejny trwam razem z Wami w radosnym zadziwieniu, że Wszechmogący Bóg staje się dzieckiem i właśnie takim daje się nam poznać, przychodząc jako słaby, bezbronny, potrzebujący opieki Bóg – Człowiek.
Z okazji świąt Narodzin Chrystusa, życzę każdej i każdemu z Was odkrycia na nowo, że największym szczęściem dla człowieka jest troska o – tak czasami kruchą – obecność Boga w naszym życiu oraz dostrzeżenie, że potrzebuje On naszych dłoni, ust, serca i czasu, aby Narodziny Miłości mogły przemienić nas i życie naszych bliskich.
Kończący się rok był w naszej diecezji naznaczony doświadczeniem sierpniowej nawałnicy, która zniszczyła dobytek wielu rodzin. Przez ostatnich pięć miesięcy, zdawaliśmy egzamin z jedności, solidarności i pomocy drugiemu człowiekowi. Dzisiaj i w Nowym Roku pamiętajmy dalej o naszych sąsiadach, krewnych oraz wszystkich potrzebujących wsparcia.
Niech świętowanie Bożego Narodzenia będzie wezwaniem do działania na rzecz dobra wspólnego, pełnej szacunku rozmowy, przebaczenia i wzniesienia się ponad spory, które – w świetle przychodzącego Pana – wydają się nieistotne. Niech będzie to czas odkrycia godności każdej osoby, zwłaszcza tej, która ma inne zdanie i w odmienny sposób postrzega rzeczywistość. Niech będzie to czas jedności i miłości, gdyż dzisiaj Bóg objawia się w Człowieku.
Na czas wspólnego świętowania, oktawę Bożego Narodzenia i cały Rok Pański 2018, z serca Wam błogosławię: w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.
Wasz biskup Ryszard