W czwartek obchodziliśmy uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej, zwaną Bożym Ciałem. Mszy Świętej przewodniczył ksiądz Proboszcz Adam Matuszewski. Na początku zaznaczył, że pośród siedmiu sakramentów, Sakrament Ołtarza jest sakramentem najważniejszym i najświętszym. Każda Msza Św. jest tą samą ofiarą jak historyczna Ofiara Krzyża. Jesteśmy świadkami Golgoty, która wyraża się miłością do końca. To nie są symbole wydarzeń, to jest rzeczywistość. Czy wierzysz, że tu, w tej chwili jest obecny prawdziwy Chrystus?
W kazaniu ksiądz prałat A. Matuszewski nawiązał do czytanej Ewangelii (Łk 9, 11b-17) o „rozmnożeniu chleba”. Powiedział, że wędrując przez pustynię swego życia, potrzebujemy pokarmu.
Tajemniczym pokarmem jest Eucharystia, która jest ratunkiem dla sfrustrowanego w świecie dzisiejszym człowieka. Ciało Chrystusa rozchodzi się po całym ciele, tego który je przyjmuje, tak więc Ciało Mistyczne jest w nas.
Chrystus daje moc, której świat dać nie może. W I-wszej Księdze Królewskiej (1Krl 19, 12-13) zmęczony wędrówką Eliasz otrzymuje od Anioła pokarm, aby po 40-tu dniach dotrzeć do góry Horeb w celu wypełnienia misji(namaszczenie królów i własnego następcy). Do nas Bóg mówi „bierzcie i jedzcie z tego wszyscy”, abyśmy zmęczeni, wędrując przez pustynię życia, doszli do Domu Ojca. Uwierzmy, że Bóg karmi nas swoim Ciałem, ”abyśmy nie zginęli, ale mieli życie wieczne”,bo w przeciwnym razie czeka nas tylko śmierć.
Po zakończonej Mszy Świętej, w uroczystej procesji , po wyjściu z kościoła, kapłani nieśli kolejno konsekrowaną hostię w monstrancji – Boże Ciało. Przed kapłanem niosącym Żywy Chleb szły dziewczynki w bieli sypiące kwiaty oraz Służba Liturgiczna. Za baldachimem chór parafialny uświetniał śpiewem uroczystość, a rzesze wiernych w skupieniu i radości szły wyznaczonymi ulicami. Mieszkańcy należący do naszej wspólnoty parafialnej zbudowali cztery ołtarze polowe, które symbolizują cztery strony świata, cztery żywioły i cztery Ewangelie.
Przy I-szym ołtarzu ksiądz Robert Ratkowski odczytał fragmenty Ewangelii o przygotowaniu Paschy i ustanowieniu Eucharystii „(Mt 26, 17-19.;26-29 )”. Wyznanie wiary w Chrystusa, jest głoszeniem Jego śmierci”.
Ewangelię (Mk 8(1-9) o „drugim rozmnożeniu chleba i miłości do zebranych tłumów”
przeczytał ksiądz Marcin Brząkała przy II-gim ołtarzu. Zadał zebranym pytanie:”czy rozumiemy własne posłannictwo wobec świata? Czym się karmimy?”
Fragment Ewangelii Łk.24(13-16;28-35) o „nierozpoznaniu przez uczniów Zmartwychwstałego Jezusa w drodze do Emaus” odczytał ks. Tomasz Zimny” przy III-cim ołtarzu”. Czy nasze oczy też nie są na uwięzi? Każdy kto oddala się od Boga, wchodzi na drogę grzechu”.
Ksiądz Neoprezbiter Karol Połocki przy IV ołtarzu przeczytał Ewangelię „(J.17,20-26)” o modlitwie Jezusa do Ojca podczas ostatniej Wieczerzy. ”Czy Jezus potrzebował modlitwy? Tak, bo był człowiekiem i modlił się aby dać nam świadectwo, jak się zwracać do Boga. Czy znajdujemy czas na modlitwę? Błogosławiony Jan Paweł II powiedział:„Ci co kochają Ojca, winni z nim rozmawiać?”
Przy czterech ołtarzach, które przyozdobione były gałązkami brzozowymi i kwiatami, kapłan wraz z wiernymi odśpiewał suplikacje, które były modlitwą błagalną do Boga Ojca oraz błogosławił Najświętszym Sakramentem.
Uroczystość Bożego Ciała zakończyła się w kościele odśpiewaniem hymnu Te Deum i Błogosławieństwem.
Na koniec wierni zaśpiewali patriotyczną, katolicką pieśń „Boże coś Polskę”.
Kościół, czyli my żyjemy dzięki Eucharystii. Udział w procesji był wyrazem naszego publicznego przyznania się do miłości wobec Jezusa w Przenajświętszym Sakramencie.
[nggallery id=89]